Τα αρχικά PNF χρησιμοποιούνται για τις λέξεις Proprioceptive Neuromuscular Facilitation, ή αλλιώς, Ιδιοδεκτική Νευρομυϊκή Διευκόλυνση.
Πρόκειται για μια προσέγγιση αξιολόγησης και θεραπείας νευρολογικών και μυοσκελετικών προβλημάτων, με ιδιαίτερη έμφαση στον κορμό. Στόχος της είναι να διευκολύνει την κίνηση και να βελτιώσει την συνολική λειτουργικότητα του ατόμου. Χρησιμοποιώντας την PNF, ο θεραπευτής μπορεί να εστιάσει στις περιοχές που πάσχουν, να αξιολογήσει την απόδοση της κίνησης, να δραστηριοποιήσει με κατάλληλους χειρισμούς τους μηχανισμούς του ανθρώπινου σώματος που συμμετέχουν στην κίνηση και να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η μέθοδος, εφαρμόζοντας νευροφυσιολογικούς κανόνες στο αισθητηριακό και κινητικό σύστημα, δραστηριοποιεί τους παράγοντες που συμμετέχουν στη δημιουργία της κίνησης και βοηθά τον θεραπευτή να αξιολογήσει και να αντιμετωπίσει δυσλειτουργίες.
Η μέθοδος ξεκίνησε στην Αμερική την δεκαετία 1940-1950, και χρησιμοποιήθηκε αρχικά για τη θεραπεία ατόμων με πολιομυελίτιδα, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Σύντομα όμως φάνηκε ότι η μέθοδος είναι αποδοτική σε ένα μεγάλο εύρος παθήσεων. Η PNF είναι ένας από τους βασικούς μοχλούς ανάπτυξης της έρευνας στη Φυσικοθεραπεία. Η διδασκαλία των βασικών της αρχών διδάσκεται στις μεγαλύτερες σχολές φυσικοθεραπείας στον κόσμο, δίνοντάς της παγκόσμια αναγνώριση.

Η μέθοδος Halliwick ξεκίνησε το 1949 στο σχολείο Halliwick στο Λονδίνο. Βασίστηκε σε επιστημονικές αρχές της υδροστατικής, υδροδυναμικής και μηχανικής του σώματος και αποδείχθηκε ότι μπορεί να εφαρμοστεί με ασφάλεια σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, με ή χωρίς ανικανότητες.
Η θεραπεία είναι πλήρως ατομική. Ο εκπαιδευτής και ο κολυμβητής/ασθενής δουλεύουν ως ζευγάρι, έτσι ώστε ο κολυμβητής/ασθενής να κερδίσει τα πλεονεκτήματα της κοινωνικής παρέμβασης με την αξία του, ενώ ο θεραπευτής να έχει τη δυνατότητα της διαρκούς και διακριτικής παρακολούθησης. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, που προσαρμόζεται στην ηλικία και την ικανότητα του εκπαιδευόμενου, οι ομάδες μαθαίνουν πώς να ελέγχουν τα προβλήματα έλλειψης ισορροπίας και να μάθουν τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά του νερού. Οι κολυμβητές/ασθενείς διδάσκονται πώς να διατηρούν μια ασφαλή για την αναπνοή τους θέση, πώς να την επαναποκτούν όταν διαταράσσεται, πώς να ελέγχουν την εκπνοή τους κάθε φορά που το πρόσωπό τους μπαίνει στο νερό. Παράλληλα, μαθαίνουν όλες τις στροφές που μπορεί να κάνει το σώμα και πώς να αρχίζουν, να ελέγχουν και να σταματούν αυτές τις στροφές με τη θέλησή τους. Η άνωση του νερού, η ισχυρή δόνηση και η παρεμπόδιση της κίνησης που παρέχει, βοηθούν τον κολυμβητή/ασθενή να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, καλή γνώση του νερού και ικανότητα ελέγχου των κινήσεών του, μέσα και έξω από αυτό.