Το λεµφικό σύστηµα συνιστά µια δικτυακή οδό αποµάκρυνσης διαφόρων ουσιών από τον µεσοκυτάριο χώρο. Οι ουσίες αυτές είναι κυρίως πρωτεΐνες, λίπη, νεκρά κύτταρα, µικρόβια, υποπροϊόντα του µεταβολισµού και της ανοσολογικής απόκρισης και δεν µπορούν να αποµακρυνθούν από το ανθρώπινο σώµα µέσω οποιασδήποτε άλλης οδού, παρά µόνο µέσω του λεµφικού συστήµατος.
«Λεµφική ανεπάρκεια» είναι η αδυναµία του λεµφικού συστήµατος να αποµακρύνει τις ουσίες αυτές, µε αποτέλεσµα την κατακράτησή τους στο συνδετικό ιστό. Οι στάσιµες αυτές πρωτεΐνες κατακρατούν νερό, το οποίο δηµιουργεί οίδηµα (λεµφοίδηµα). Καθώς τα διάφορα παθογόνα δεν µπορούν να αποµακρυνθούν µέσω των λεµφαδένων, δηµιουργείται ίνωση και µετέπειτα φλεγµονή. Το λεµφοίδηµα, εποµένως, εξελίσσεται σε υπερπλαστική ίνωση: αυτό είναι το υπόστρωµα πολλών κλινικών συνδρόµων και είναι πάντα παθογνωµικό του λεµφοιδήµατος.
Στο εργαστήριό μας έχουμε ολοκληρωμένη εξειδίκευση στη μέθοδο C.D.T/M.L.D. για την αντιμετώπιση όλων των τύπων λεμφοιδήματος και να σας εκπαιδεύσουμε σε ό,τι χρειάζεστε ώστε να διαχειριστείτε την κατάσταση αυτή στην καθημερινότητά σας.
Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι Λεµφικής Ανεπάρκειας:
• Μηχανική ανεπάρκεια,κατά την οποία δεν υφίσταται υπερφόρτωση, αλλά η ικανότητα του λεµφικού συστήµατος να αποµακρύνει τις ουσίες είναι µειωµένη (λεµφοίδηµα). Το λεµφοίδηµα διακρίνεται σε: - Πρωτοπαθές λεµφοίδηµα (πρώιµο): Λεµφαγγειεκτασία, υπερπλασία, υποπλασία - ∆ευτεροπαθές λεµφοίδηµα (όψιµο, Tarda): α. Καλοήθες - Φλεγµονώδεις αντιδράσεις: Βακτήρια, µύκητες, παράσιτα, ιοί που προκαλούν λεµφαγγειίτιδα, θρόµβωση ή σπασµούς λεµφαγγείων β. Ιατρογενές: Τοµή ή ακτινοβόληση των αγγείων, αφαίρεση λεµφαδένων γ. Κακοήθες: Ενδολεµφική εξάπλωση του όγκου, συµπίεση των λεµφαγγείων από τον όγκο.
• Δυναµική ανεπάρκεια, κατά την οποία η ικανότητα του λεµφικού συστήµατος να αποµακρύνει τις ουσίες είναι φυσιολογική, αλλά υφίσταται υπερφόρτωση. Προοδευτικά όµως η υπερφόρτωση αυτή µειώνει την ικανότητα του λεµφικού συστήµατος να ανταπεξέρχεται στις µεταβαλλόµενες ανάγκες, προσαρµοζόµενο µε δοµικές και λειτουργικές µεταβολές. Η δυναµική ανεπάρκεια έτσι µετατρέπεται στη συνέχεια σε µηχανική.
Συχνότερες καταστάσεις είναι: 1. Φλεβικό οίδηµα: ανεπάρκεια των βαλβίδων, οίδηµα υψηλής φλεβικής πίεσης (φλεβίτιδα) και διαταραχή της λειτουργίας των λεµφαγγείων. 2. Μετατραυµατικό-µετεγχειρητικό οίδηµα: Η δυναµική ανεπάρκεια λόγω τραυµατισµού µπορεί να συνοδεύεται και µε µηχανική ανεπάρκεια λόγω εκτεταµένων τραυµάτων (διαλυτικά των ιστών) και τραυµάτων εντοπισµένων σε στενώσεις (γόνατο, µασχάλη, αγκώνα) κ.ά.
Η πλέον καταξιωµένη μέθοδος διεθνώς είναι η CDT/MLD, η οποία χωρίζεται σε δύο φάσεις.
Φάση Ι: «Αποίδηση»
• Παροχέτευση της λέµφου µε χειρισµούς • Ειδική περίδεση µε επιδέσµους και ενδιάµεσα υλικά µέχρι την επόµενη συνεδρία • Αποσυµφορητική θεραπευτική άσκηση• Μέτρηση των καλτσών συµπίεσης • Ενηµέρωση του ασθενή για την ασθένειά του και τον τρόπο αντιµετώπισής της • Φροντίδα και περιποίηση του δέρµατος. • Αποτελεσµατικότητα 70%-80% αποίδησης, χωρίς επιπλοκές.
Φάση ΙΙ: «Συντήρηση και βελτιστοποίηση»
• Κάλτσες συµπίεσης (αποφεύγεται ο πιεστικός επίδεσµος) • Αποσυµφορητική θεραπευτική άσκηση • Αν απαιτείται, επανάληψη της φάσης Ι Τα αποτελέσµατα της θεραπείας είναι αθροιστικά κατά τη διάρκεια των συνεδριών και καθώς αποσυµφορείται το λεµφικό σύστηµα. Η µέθοδος είναι απόλυτα ασφαλής και ανώδυνη, χωρίς επιπλοκές. Οι περισσότεροι ασθενείς βλέπουν εντυπωσιακά αποτελέσµατα ήδη από τις πρώτες συνεδρίες.
Επιγραμματικά, το λεμφοίδημα είναι συνοδό σημείο πολλών παθολογικών και τραυματικών καταστάσεων και η αποκατάστασή του είναι μια σύνθετη παρέμβαση που απαιτεί μεγάλη εξειδίκευση από τον φυσικοθεραπευτή.